Οι 5 πιο hot πλατφόρμες!

Είναι γνωστό πως τις λατρεύουμε γιατί μας βολεύουν, είναι πρακτικές, άνετεςςςςςς και μπόρουν να φορεθούν απο το πρωί μέχρι αργά το βράδυ! Σας προτείνω τις πέντε καλύτερες που θα τις λατρέψετε γιατί είναι απλά ξεχώριστες όπως και εσείς!

Φούλ της ρίγας!!Η τάση του καλοκαιριού στα πόδια σας!!
Για να τις αποκτήσεις πάτα εδώ.

Δερμάτινες πλεκτές πλατφόρμες σε οινοπνευματί απόχρωση!
Για να τις αποκτήσεις πάτα εδώ.

Επειδή την πολυτέλεια ουδείς εμίσησε...πλατφόρμες σουέντ με το αγαπημένο λογότυπο Gucci!
Για να τις αποκτήσεις πάτα εδώ.

Για τις πιό εκκεντρικές, πλατφόρμα με κέντημα και διπλή μπαρέτα στον αστράγαλο.
Για να τις αποκτήσεις πάτα εδώ.

Η απόλυτη πρόταση απο τον απόλυτο οίκο Louis Vuitton, είναι η πλατφόρμα επένδυση!
Για να τις αποκτήσεις πάτα εδώ.

Τι σχέση έχει ο καρκίνος με το ZARA;

Άκρως επικίνδυνες τοξικές και χημικές ουσίες για την εμφάνιση καρκίνων και ορμονικών διαταραχών εντόπισε η Greenpeace σε προϊόντα μεγάλων κατασκευαστών ενδυμάτων, όπως οι Zara, Calvin Klein, Levi's και Li Ning. 

Η γνωστή διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση είχε συλλέξει κατά τη διάρκεια του έτους δείγματα ενδυμάτων από είκοσι μάρκες, τα οποία πωλούνται σε 29 χώρες και περιφέρειες του κόσμου. Πρόκειται  για παντελόνια, μπλουζάκια, εσώρουχα και φορέματα κατασκευασμένα κυρίως στην Κίνα και σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες. Στη συνέχεια υπέβαλε τα υφάσματα σε αναλύσεις.

Σύμφωνα με την έρευνα της Greenpeace που παρουσιάστηκε στο Παρίσι, «περίπου στα δύο τρίτα των 141 δειγμάτων εντοπίσθηκαν αιθοξυλιωμένες εννεϋλοφαινόλες (NPE)». Επίσης, μερικά ρούχα έφεραν φθαλάτες ή βαφές που περιείχαν καρκινογόνες αμίνες.

Οι αιθοξυλιωμένες εννεϋλοφαινόλες (NPE) είναι χημικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται συχνά ως απορρυπαντικά σε πολλές βιομηχανικές διαδικασίες και στην παραγωγή φυσικών και συνθετικών υφασμάτων. Κατά τη διάσπασή τους παράγεται νονυλφενόλη (NP), ένα πολύ τοξικό υποπροϊόν που αναστέλλει στον οργανισμό την παραγωγή των ορμονών.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι ο όμιλος Zara παράγει ετησίως 850 εκατομμύρια ενδύματα τότε μπορεί κανείς να φανταστεί την έκταση του χημικού αποτυπώματος που αφήνει στον πλανήτη, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Κίνα όπου κατασκευάζονται πολλά από αυτά τα προϊόντα, υπογραμμίζει η Greenpeace. Ομολογώ πως στεναχωρήθηκα, απογοητεύτηκα και προβληματίστηκα. Εσείς; Τι στάση πρέπει να κρατήσουμε από εδώ και πέρα απέναντι στο γνωστό brand που όλοι τόσοοοο αγαπήσαμε και αγαπάμε; Αναρωτιέμαι!

http://www.greenpeace.org/greece/el/

“Just rock and roll with lipstick on”*

* Σύμφωνα με τον ίδιο τον David Bowie, 

όταν ρώτησε τον John Lennon πώς του 

φαίνεται η δουλειά του, εκείνος απάντησε:

«It`s great, but it's just rock and roll with lipstick on».

(Μτφρ: Είναι σπουδαίο, αλλά είναι απλά ροκ εντ ρολ με κραγιόν).

Το κλισέ που λέγεται σχετικά με τον David Bowie είναι ότι είναι ένας μουσικός χαμαιλέοντας ο οποίος προσαρμόζει τον εαυτό του αναλόγως την εκάστοτε μόδα και τάσεις. Αν και μία τέτοια κριτική είναι πολύ γλαφυρή, δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι ο Bowie επέδειξε μία αξιοθαύμαστη ικανότητα στην διορατική αντίληψη των μουσικών τάσεων την περίοδο ακμής του, την δεκαετία του 1970. Έχοντας υπάρξει ως mod [1] αρκετά χρόνια στα τέλη των '60 και ως ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης-διασκεδαστής των music hall, ο Bowie επανεφηύρε τον εαυτό του ως έναν hippie τραγουδιστή/τραγουδοποιό. Πριν το ξεπέταγμα του το 1972, ηχογραφούσε έναν proto-metal δίσκο και ένα pop/rock άλμπουμ, καταλήγοντας να επανακαθορίσει το glam rock με την αμφιλεγόμενη σεξουαλικά περσόνα του ως Ziggy Stardust. Ο Ziggy έκανε τον Bowie έναν διεθνή σταρ, όμως εκείνος δεν ήταν ικανοποιημένος στο να επαναλαμβάνει απλώς το glitter rock. Στα μέσα των '70, ανέπτυξε μία απογυμνωμένη, εκλεπτυσμένη εκδοχή της  Philadelphia soul την οποία ονόμασε «plastic soul» και η οποία τελικά μετασχηματίστηκε στην αλλόκοτη avant-pop του 1976 με το άλμπουμ του «Station to Station». Όχι πολύ αργότερα, εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου ηχογράφησε τρία πειραματικά άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής με τον Brian Eno. Κατά την αυγή των '80s, ο Bowie ήταν ακόμα στην ακμή του, αλλά με την μεγάλη εμπορική επιτυχία του dance-pop άλμπουμ «Let's Dance», που ακολούθησε το 1983, βυθίστηκε σιγά-σιγά στη μετριότητα πριν «διασώσει» την καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του '90. Ακόμα και όταν ήταν εκτός μόδας στα '80s και στα '90s, ήταν ξεκάθαρο πως, καλώς ή κακώς, ο Bowie ήταν ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς της rock. Κάθε μία από τις φάσεις του στα '70s πυροδότησε έναν αριθμό μουσικών υποκατηγοριών, συμπεριλαμβανομένων της punk, της new wave, της goth rock, των new romantics και της electronica. Πολλοί λίγοι rockers είχαν ποτέ τέτοιο διαρκή αντίκτυπο.

Μετά την κυκλοφορία του «Space Oddity», ο Bowie ξεκίνησε να αναπτύσσει την πιο διάσημη έκτοτε ενσάρκωσή του, τον Ziggy Stardust: Έναν ανδρόγυνο, αμφιφυλόφιλο ροκ σταρ από άλλον πλανήτη. Πριν την αποκάλυψη του Ziggy, ο Bowie είχε δηλώσει σε μία συνέντευξή του τον Ιανουάριο του 1972 στη βρετανική εβδομαδιαία μουσική εφημερίδα Melody Maker ότι ήταν ομοφυλόφιλος, βοηθώντας να κινηθεί το ενδιαφέρον σχετικά με το επερχόμενο άλμπουμ του. Έχοντας πάρει το σύνθημα από το stylish glam rock του Bolan, ο Bowie έβαψε το μαλλί του πορτοκαλί και άρχισε να φοράει γυναικεία ρούχα. Αποκαλούσε τον εαυτό του «Ziggy Stardust», και την μπάντα του, τους: Ronson, Woodmansey και τον μπασίστα Trevor Bolder, «the Spiders from Mars». Το άλμπουμ «The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars» του 1972 και οι πολυτελείς θεατρικές συναυλίες έκαναν αίσθηση σε όλη την Αγγλία και βοήθησαν τον Bowie να γίνει ο μόνος glam rocker που αναρριχήθηκε σε μία θέση στις Η.Π.Α.

Το άλμπουμ «Pin Ups» το 1973 ήταν το έβδομό του και το τελευταίο με τους «The Spiders from Mars». Η γυναίκα που εμφανίζεται στο πλευρό του David Bowie στο εξώφυλλο του δίσκου ήταν η Twiggy, το supermodel των 60s, σε μία φωτογραφία που πήρε ο τότε της μάνατζερ, ο Justin de Villeneuve.

Μετά την διάλυση των «Ziggy Stardust and the Spiders from Mars», το θεματικό άλμπουμ του Bowie «Diamond Dogs», το οποίο ήταν ένα πάντρεμα του μυθιστορήματος «1984» του Τζωρτζ ‘Οργουελ και ενός glam μετά-αποκαλυπτικού οράματος του ίδιου του Bowie, κυκλοφόρησε το 1974. Αν και δέχτηκε κακές κριτικές, παρήγαγε το hit single «Rebel Rebel», με το οποίο αποχαιρετούσε επιτυχώς το κίνημα glam που τον έκανε διάσημο. Κατά την διάρκεια της περιοδείας για την υποστήριξη του «Diamond Dogs», ο Bowie άρχισε να συναρπάζεται από την μουσική soul. Έτσι, κατέληξε να επανασχεδιάσει ολόκληρο το show του για να αντικατοπτρίσει την νέα του «plastic soul». Διαμόρφωσε την ορχήστρα του σε μία μπάντα Philly soul και άλλαξε την εικόνα του, χρησιμοποιώντας ραφιναρισμένα, stylish ρούχα. Η αλλαγή εξέπληξε τους οπαδούς του, όπως έκανε και το διπλό άλμπουμ του «David Live», το οποίο συμπεριλάμβανε υλικό ηχογραφημένο κατά την περιοδεία του 1974.

Το «Young Americans», το οποίο κυκλοφόρησε το 1975, ήταν αποτέλεσμα της καλλιέργειας της εμμονής του Bowie με την soul και έγινε η πρώτη του επιτυχία με ανάμειξη μουσικών υφών. Έφτασε στην κορυφή του αμερικάνικου Top Ten και κατόρθωσε να φτάσει στο νούμερο 1 των Η.Π.Α. με το «Fame», ένα τραγούδι που δημιούργησε μαζί με τον John Lennon και τον Carlos Alomar. Ο Bowie εγκαταστάθηκε στο Los Angeles, όπου κέρδισε τον πρώτο του ρόλο στην ταινία του Nicolas Roeg, «The Man Who Fell to Earth» (1976). Στο L.A., ηχογράφησε το άλμπουμ «Station to Station», το οποίο πήγε την «πλαστική ψυχή» (plastic soul) του «Young Americans» σε πιο σκοτεινή και avant-garde χρωματισμένη κατεύθυνση, και ήταν επίσης μία μεγάλη επιτυχία, αφού από εκεί προήλθε και το Top Ten single «Golden Years». Το άλμπουμ εγκαινίασε την νέα περσόνα του κομψού «Thin White Duke» και αντικατόπτρισε την αυξανόμενη παράνοια του Bowie η οποία τροφοδοτούταν από την χρήση κοκαΐνης. Σύντομα, αποφάσισε πως το Los Angeles ήταν πολύ βαρετό και επέστρεψε στην Αγγλία. Σύντομα, μετά την επιστροφή του, χαιρέτισε το πλήθος που τον περίμενε με ναζιστικό χαιρετισμό, σημάδι της προοδευτικής απομάκρυνσής του από την πραγματικότητα που οφειλόταν στα ναρκωτικά. Το περιστατικό προκάλεσε τεράστια αναστάτωση και ο Bowie άφησε την Αγγλία για να μείνει στο Βερολίνο, όπου έζησε και συνεργάστηκε με τον Brian Eno.

Στο Βερολίνο, ο Bowie έμεινε νηφάλιος και ξεκίνησε την ζωγραφική και τις σπουδές στην Τέχνη. Επίσης ανέπτυξε μία γοητεία για την γερμανική ηλεκτρονική μουσική, για την οποία με την βοήθεια του Eno δημιούργησαν το πρώτο τους άλμπουμ μαζί, το «Low», το 1977. Ήταν μία εντυπωσιακή μίξη ηλεκτρονικής, pop, και avant-garde τεχνικής. Παρά τις σύγχρονές του ανάμικτες κριτικές, αποδείχτηκε ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ του τέλους των '70s, όπως και το επόμενο από αυτό, το «Heroes». Μετά από ένα διάστημα έντονης καλλιτεχνικής δημιουργίας κατά το οποίο συνεργάστηκε με τον Iggy Pop και ως ηθοποιός με την Marlene Dietrich και την Kim Novak, επέστρεψε στις συναυλίες το 1978, ξεκινώντας μία παγκόσμια περιοδεία η οποία ηχογραφήθηκε στο διπλό άλμπουμ «Stage». Το 1979, ο Bowie και ο Eno ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το «Lodger» στη Νέα Υόρκη, στη Σουηδία και στο Βερολίνο. Lodger υποστηρίχτηκε με διάφορα καινοτόμα βίντεο, όπως το «Scary Monsters» του 1980 και ακόμα τα:  «DJ», «Fashion», «Ashes to Ashes», τα οποία έγιναν ορόσημα στο νέο τότε MTV.

Το «Scary Monsters» ήταν το τελευταίο του άλμπουμ στη δισκογραφική εταιρεία RCA και έκλεισε την πιο καινοτόμα και παραγωγική του περίοδο.

Συνοπτικά αναφέρουμε τα εξής ορόσημα στη καριέρα του έκτοτε:

• Το 1980 ανεβάζει, στο Broadway, μέσα σε διθυραμβικές κριτικές, το Elephant man. Δύο χρόνια αργότερα εμφανίζεται στις ταινίες The hunger, Merry Christmas Mr. Lawrence, ενώ συνέθεσε και το βασικό θέμα της ταινίας Cat People. 
• Το 1982 κυκλοφορεί η συλλογή «Changes two bowie» και το 1983 υπογράφει συμβόλαιο με την εταιρεία EMI, στην οποία κυκλοφόρησε το album «Let's dance», σε παραγωγή Nile Rodgers (Chic). Ακολούθησε (1984) το άλμπουμ «Tonight», η συμμετοχή του στο Live Aid, η Glass Spider περιοδεία του (με επικεφαλής κιθαρίστα τον Peter Frampton), ένα ντουέτο του με τον Mick Jagger ενέργειες που διατηρούσαν ζωντανή την εικόνα του στο κοινό του, σ' όλη την διάρκεια των 80's.
• Το 1994 συνεργάζεται και πάλι με τον Brian Eno, στο concept άλμπουμ «Outside» και 
• το 1996 ξεκινά μία περιοδεία στην Αμερική, μαζί με τους Nine Inch Nails, Neil Young και Pearl Jam. Ακολουθεί το νέο του τραγούδι «Little wonder» και το album «Earthling». Το Earthling για κόμη μία φορά στη καριέρα του παρουσιάζει καινοτόμες μουσικές φόρμες και ύφη, αυτή τη φορά ηχογραφώντας ήχους drum n’ bass. 
• Το 1997 κυκλοφορεί, μαζί με τον Brian Eno, το τραγούδι "I'm afraid of Americans", που πρωταγωνίστησε στα Αμερικάνικα charts για περισσότερους από τρείς μήνες, με το video clip να εμφανίζει τον Trent Renzor να κυνηγά τον Bowie στους δρόμους του Greenwich village. Τόσο οι ίδιοι οι Nine Inch Nails, όσο και οι Smashing Pumpkins και Marilyn Manson τον τοποθετούν στην κορυφή των επιρροών τους, ενώ ο Bowie κατόρθωσε να διεισδύσει και στο κινηματογραφόφιλο κοινό της Αμερικής, εμφανιζόμενος στην ταινία Basquiat, δίπλα στους Gary Oldman, Christopher Walken, Dennis Hopper, υποδυόμενος τον Andy Warhol.
• Τον Ιανουάριο του 1997, γιόρτασε τα 50 του γενέθλια, με μία φανταστική εμφάνισή του στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, με την συμμετοχή των φανατικών φίλων και οπαδών του Lou Reed, Sonic Youth, Robert Smith, Billy Corgan, Foo Fighters, Frank Black. Πάντα πρωτοπόρος, κυκλοφόρησε, μέσω του internet, το τραγούδι "Telling lies".
• Τον ίδιο χρόνο του απονεμήθηκε το τιμητικό doctorate στην μουσική, από το φημισμένο Berklee College of Music, της Βοστώνης. Ανάλογη τιμητική διάκριση είχαν δεχθεί στο παρελθόν ονόματα όπως B.B. King, Sting, James Taylor, Dizzy Gillespie, Quincy Jones. Τον Οκτώβριο κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Hours", 23ο στην δισκογραφική του καριέρα, επιστρέφοντας στους ήχους της εποχής του "Hunky dory".
• Τον Φεβρουάριο του 2006 στην απονομή των βραβείων Grammy του δίδεται βραβείο για τη συνολική του προσφορά στη μουσική.

Ο Bowie, εδώ και τόσα χρόνια, κυριαρχεί στο μουσικό προσκήνιο, παρουσιάζοντας πάντα εφευρετικά τραγούδια, αδιαφορώντας και αγνοώντας κάθε μουσικό ύφος και τάση, συνδυάζοντας συχνά ασύμβατες μεταξύ τους φόρμες. Με την ίδια ευκολία που «δημιουργεί» έναν χαρακτήρα, με την ίδια ακριβώς ευκολία τον αποβάλλει, τον επαναπροσδιορίζει και επανατοποθετείται. Από το ταπεινό folk ξεκίνημά του, τη δόξα που του προσέφερε η εικόνα του Ziggy Stardust, μέχρι στην γοητεία που του αποδόθηκε ως Thin White Duke, συνέχεια συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει και να μας συναρπάζει με κάθε του κίνηση.

---

[1] Mod (< modernist) είναι μία υποκουλτούρα που προήλθε από το Λονδίνο στα τέλη των 50s και κορυφώθηκε κατά τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Στα σημαντικά στοιχεία της mod κουλτούρας συμπεριλαμβάνονται η μόδα στα ρούχα (κυρίως τα κοστούμια sur mesure), η αφρο-αμερικάνικη μουσική soul, η τζαμαϊκανική ska, η βρετανική μουσική beat,η RnB και τα δίκυκλα, scooter. Μία αναβίωση της mod συντελέστηκε στα τέλη των 70s στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ρετροσπεκτίβα: Anna Piaggi

                                                  

    Μια γυναίκα με ιδιάζουσα προσωπικότητα που έκανε μόδα  τη διαφορετικότητα της.Ιταλική Vogue, Μιλάνο και Vintage αισθητική είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που είναι απολύτως συνδεδεμένα με τη δημοσιογράφο και σύμβολο της μόδας, Anna Piaggi. Eκκεντρική παρουσία, τολμούσε τα πάντα, έκανε τα μπλέ μαλλιά της να μοιάζουν σε όλους μας φυσιολογικά και οι  στυλιστικές τις εξαρτήσεις (κρατούσε πάντα ένα μπαστούνι) φάνταζαν καινοτομίες. Έγινε γνωστή για την πληθωρική και επιδεικτική αίσθηση της μόδας που την διακατείχε αλλά κυρίως για τη συνεργασία και το έργο που πρόσφερε στην ιταλική Vogue.

                                                 Η πορεία προς την επιτυχία

  Γεννημένη από μια ακαδημαϊκή οικογένεια, τα σχολικά της χρόνια κυλούσαν ήσυχα σε ένα οικοτροφείο έξω από το Μιλάνο, βρίσκοντας  όμως το περιβάλλον  πολύ αυστηρό η Piaggi, αποφασίζει να πάει και να εργαστεί ως au pair, με σκοπό να ταξιδέψει και να μάθει διαφορετικές γλώσσες. Ξεκίνησε  την καριέρα της στην δεκαετία του εξήντα ως εκδότης του ιταλικού περιοδικού για γυναίκες, Arianna. Ύστερα στη δεκαετία του ογδόντα μπαίνει για τα καλά στο χώρο των περιοδικών ως συντάκτρια  στο Vanity. Φυσικά η καθιέρωση έρχεται από την Ιταλική Vogue μέσα από τη διάσημη δισέλιδη στήλη της όπου πλέον έγινε γνωστό  το καλλιτεχνικό της ταλέντο μιας και η στήλη ξεχώρισε για την ελευθερία έκφρασης αλλά και για το μοναδικό μοντάζ-σύνθεση  εικόνας και κειμένου με τη διάταξη του γνωστού Luca Stoppini.

                                                   Μούσα για πολλούς.

   Από το 1970 και μετά υπήρξε η μούσα του διάσημου σχεδιαστή μόδας Karl Lagerfeld ο οποίος σχεδίαζε συχνά για εκείνη αλλά και ο Manolo Blahnik, ο οποίος είναι ο σχεδιαστής πολλών από τα παπούτσια της. Ακόμα αποτέλεσε μούσα για τον βρετανικής καταγωγής σχεδιαστή καπέλων, Stephen Jones. Αλλά και η γνωστή σε όλους μας Vivienne Westwoodεπηρεάστηκε καλλιτεχνικά από το στυλ της Piaggi.

                                                  Η Piaggi στο μουσείο.

   Λάτρευε τα ρούχα, θεωρούσε ότι μέσα από αυτά δημιουργούσε ατμόσφαιρα. Ποτέ δεν σκεφτόταν  τα χρήματα, παρά μόνο το στυλ και τηδύναμη που αυτό της πρόσδιδε. Ντυμένη πάντα με ένα πληθωρικό, μοναδικό και εκλεκτικό τρόπο,ποτέ δεν εμφανιζόταν με το ίδιο κουστούμι  περισσότερο από μία φορά στο κοινό. Άλλωστε είναι γνωστό ότι διατηρούσε μια μεγάλη συλλογή από ρούχα που συμπεριλάμβανε 2.865 φορέματα και 265 ζευγάρια παπούτσια, στοιχεία που έγιναν γνωστά στο ευρύ κοινό από την έκθεση που διεξήχθη  από το Μουσείο Victoria&Albert στο Λονδίνο το 2006, το διεθνούς φήμης μουσείο αφιέρωσε μια ολόκληρη έκθεση για την Piaggi και το στυλ της. Μια έκθεση που προσέλκυσε 25.000 επισκέπτες.

                           

                                            Το φινάλε μιας μεγάλης ντάμας της μόδας.

   Λένε πως όποιος αφήνει έργο πίσω του δε πεθαίνει ποτέ αυτό συμβαίνει σίγουρα και με την πληθωρική Piaggi η οποία συνεχίζει να μας διδάσκει. Ακόμα και όταν το περιοδικό W αποφάσισε να ετοιμάσει ένα αφιέρωμα στις μεγάλες προσωπικότητες της μόδας, με σκοπό τον εορτασμό του 40ου τεύχους, επόμενο ήταν να συμπεριλάβει ανάμεσα σε αυτούς την θρυλική Anna Piaggi. Το περιοδικό επιστράτευσε τον φωτογράφο Tim Walker, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι το Μιλάνο για να φωτογραφήσει την Piaggi. Το αποτέλεσμα της φωτογράφησης είναι ένα εκπληκτικό αφιέρωμα στο αμίμητο στυλ της Piaggi. Ο Walker φωτογράφησε την iconic Anna μπροστά σε λευκό φόντο, ντυμένη με τα δικά της ρούχα, με το δικό της χαρακτηριστικό μακιγιάζ έντονα βαμμένα μάτια, πορφύρα χείλη και μπλε μαλλιά! Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε ένα μήνα πριν το θάνατο της. Ένα από τα μεγαλύτερα style icons, η Piaggi έφυγε από τη ζώη στα 81 της χρόνια   αφήνοντας μας παρακαταθήκη το στυλ και το έργο της.
Ας τη θυμόμαστε έτσι λοιπόν όπως διάλεξε εκείνη, μια γυναίκα που ακόμα και στα ογδόντα ένα  της χρόνια ντυνόταν και φωτογραφιζόταν με περίσσια όρεξη για ζωή και γερές δόσεις εκκεντρικού στυλ.

 

 

FASHION TRENDS SPRING-SUMMER 2013

Η ενημέρωση αλλα και η προσαρμοστικότητα στη μόδα είναι το παν!Αξίζει να παρακολουθούμε τις τάσεις και να τις προσαρμόζουμε σύμφωνα με την προσωπικότητα μας αλλά και τη δομή του σώματος μας!Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις βασικότερες  τάσεις για την άνοιξη -καλοκαίρι 2013!!

Φουλ της Ρίγας!!!

Η βασίλισσα αυτού του καλοκαιριού, κυρίως στο συνδυασμό άσπρου-μαύρου. Κατακόρυφες ή οριζόντιες, σε τοπ ή σε παντελόνι, σε σακάκι ή ακόμα και σε ολόκληρο σύνολο, οι ρίγες θα αναδείξουν κάθε επιλογή σας. 

Πού την είδαμε;

Οι ρίγες είναι από τα  πιο διαχρονικά μοτίβα  που επανέρχονται όλο και πιο δημιουργικά κυρίως σε ανοιξιάτικες και καλοκαιρινές κολεξιόν. Επιστρέφοντας στα ’60ς, οι σχεδιαστές αγάπησαν και δημιούργησαν με γραμμές παράλληλες δίνοντας το στίγμα τους στις Εβδομάδες Μόδας σε όλες τις μεγάλες πόλεις: Παρίσι, Μιλάνο, Νέα Υόρκη Λονδίνο. Βασικοί υποστηρικτές τους αναδείχθηκαν οι Marc Jacobs, Jean Paul Gaultier, Mickael Kors, Giambattista, Lauren Laverne οι οποίοι και τις χρησιμοποίησαν σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. 

 

Πώς θα φορεθούν;

•Η ασφαλής και πάντα κομψή επιλογή είναι ο συνδυασμός τους με μονόχρωμο κομμάτι αποφεύγοντας έτσι την οπτική σύγχυση.Τολμήστε τον συνδυασμό με κίτρινο!

•Ένα ριγέ σακάκι αποτελεί ιδανική επιλογή για να εντάξετε τη ρίγα στην καθημερινότητα σας και να σπάσετε τη μονοτονία.Συνδυασμένο  με ενα  skinny μαύρο παντελόνι και λευκό T-shirt ή πουκάμισο μπορεί να φορεθεί άνετα ακόμη και στη δουλειά.

•Μην ξεχνάτε ότι οι κατακόρυφες γραμμές χαρίζουν ύψος και ενδύκνυνται για όλους τους σωματότυπους ενώ οι οριζόντιες συνήστανται μόνο για πιο καλίγραμμες σιλουέτες.

 

Νέον

Φέτος η μόδα επιτάσσει έντονα χρώματα. Όταν δε θα φοράτε παστέλ θα πρέπει να φοράτε σίγουρα έντονο φούξια, μπλέ του κοβαλτίου, φωσφοριζέ πράσινο ή σούπερ έντονο πορτοκαλί.

Πού τo είδαμε; 

Οι Simone Rocha, Erdem, Matthew Williamson, Antonio Berardi και David Koma εκπροσώπησαν αυτή τη τάση στο Λονδίνο, ενώ οι Versus, Ports 1961, Missoni και No 21 στο Μιλάνο. Η Proenza Schouler έβαλε λίγο χρώμα στις επιδείξεις στη Νέα Υόρκη και ο Hussein Chalayan μας έκανε να ψάξουμε για τα γυαλιά ηλίου μας στο Παρίσι.

 

Πώς θα φορεθεί; 

Προσοχή: Για να ενταχθούν σωστά αυτά τα χρώματα στις εμφανίσεις σας δεν πρέπει να συνδυάζονται πότε όλα μαζί και το υπόλοιπο σύνολο οφείλετε να είναι αρκετά ήσυχο. Ιδανικά συνδυάστε δύο νέον αξεσουάρ με ένα πολύ ήρεμο σύνολο. 

Φορέματα με βολάν

Φέτος οι σχεδιαστές έχουν «σουφρώσει» τα φορέματα. Η τάση θέλει αέρινα φορέματα με έντονα βολάν στα μανίκια, στο λαιμό ή ως διακοσμητικά χαρακτηριστικά. Ακόμα και στις φούστες έχουν προστεθεί βολάν. Ίσως σε αυτή την τάση να υπάρχει μια υπερβολή αλλά οι πτυχώσεις ή αλλιώς τα βολάν προσδίδουν κίνηση και αέρα στην εμφάνιση σας. Η αίσθηση που προκαλούν ταιριάζει πλήρως στην καλοκαιρινή μας διάθεση. 

 

Πού τα είδαμε;

Ιδιαίτερα καλή εντύπωση μας έκαναν τα ρούχα με βολἀν, όπως  σχεδιάστηκαν από τους οίκους Givenchy, Balenciaga, Gucci, Chloe, Marni, Comme des Garcons.

Πώς θα τα φορέσετε;

Η αλήθεια είναι πως είναι μια τάση που στην καθημερινότητα σας πρέπει να ενταχθεί με ιδιαίτερη προσοχή και να φορεθεί από σωματότυπους που θα τους κολακεύει. Ένα απλό t-shirt με βολάν στα μανίκια  είναι μια ασφαλής αγορά.

Το «τρίγωνο των Βερμούδων»

Τα παντελόνια κονταίνουν και οι βερμούδες επανέρχονται. Οι βερμούδες που μέχρι σήμερα τις είχαμε ίσως ξεχάσει, φέτος είναι τάση.

Πού τις είδαμε;

Τα περισσότερα και μεγαλύτερα brand τις προτείνουν , Αλεξάντερ Βάνγκ,Chloe, Nanette Lepore, Suno.

 

Πώς θα τις φορέσετε; 

Οι βερμούδες είναι ένα εύχρηστο ρούχο αλλά συνήθως όχι τόσο κολακευτικό. Φέτος επιστρέφουν πιο μοντέρνες από πότε για να μας δώσουν περισσότερο στυλ. Ειδικά αν είσαι ψηλή μια βερμούδα με ένα απλό μπλουζάκι θα σε κάνει να ξεχωρίσεις.